Maandag 15 oktober hebben wij Sjors, het grote wolzwijn moeten laten euthaniseren. Sjors is jarenlang een markante verschijning in de opvang geweest. Iedereen was onder de indruk van zijn stoere uiterlijk met zijn lange haren en zijn enorme slagtanden. Sjors was echter een mega-watje: hij hield van knuffelen en was onderdanig naar zijn kleine vriendin, Pork Chops het hangbuikzwijntje. Hij heeft jarenlang bij ons in de opvang gewoond en was inmiddels bijna 13 jaar. Sinds afgelopen zomer ging zijn gezondheid langzaam achteruit. Hij liep steeds stijver van de artrose en viel af. Zijn brokken at hij niet meer, hij vond zijn varkensmüsli lekkerder. Drie weken geleden wilde hij ook dat niet meer. Krentebollen en brood gingen nog wel naar binnen. Bananen en appels ook, maar geen harde valappeltjes meer. Nee, meneer bliefde gekochte appels uit de supermarkt. Afgelopen weekend wilde hij alleen nog een beetje gekookte pasta of rijst, wel graag lauwwarm geserveerd met groentes en een blokje kruidenbouillon voor de smaak erdoor. Maandagochtend stopte hij helemaal met eten en heeft de dierenarts hem later op de dag geëuthaniseerd. Zijn grote stoere lijf was op en versleten. We zullen het mannetje heel erg missen....
